Copyright: Jan A. Baaijens, pastorale hulpverlening.

Te laat besefte Huib Cornelisse dat hij op den duur niet meer zonder alcohol kon en steeds meer wilde gaan gebruiken. Hij is wel 30 jaar verslaafd geweest. Op 42-jarige leeftijd is hij op een wonderlijke wijze ineens radicaal gestopt. Hij heeft al vele malen zijn getuigenis mogen geven bij Voorkom en Sta Op Zorg, in dienst van zijn Bevrijder.

Huib vertelt: ‘Op 26 november 1988 kwam God mij weg halen in het café. Hoe het kon, begrijp ik nog steeds niet. Ik stond aan de bar en een stem sprak door mij… Ik hoorde mijzelf zeggen tegen de kastelein:

‘Het is genoeg Klaas, ik stop er mee.’

Vanaf dat moment heb ik niet meer gedronken. God heeft mij, na 30 jaar alcoholist te zijn geweest, van de alcohol bevrijd.’

Na 25 jaar clean te zijn, mag Huib dankbaar terugzien: ‘Ik dronk op een avond tweeënhalve krat bier en dat was nog niet genoeg. In het café ging ik verder. Ineens zei ik: ‘Ik stop ermee.’ Ik ging van de kruk af en vroeg aan de kastelein: ‘Hoeveel geld krijg je nog van me?’ Na het afrekenen heb ik nooit meer gedronken.’ ‘God heeft me ervan vrij gezet.

Vele jaren mag hij al meehelpen bij preventielessen als ervaringsdeskundige, bij de stichtingen Voorkom en Sta Op Zorg. Daarvoor heeft hij ook vijf jaar gewerkt bij Stichting In de Vrijheid te Wemeldinge. Wat een genade van God dat de brokstukken van zijn oude leven zijn gebruikt als waarschuwende bakens in zee voor de jongere generaties.

Op de puinhopen van vroeger is ook het werk van Sta Op Zorg opgericht. Samen met Huib en andere toegewijde medewerkers strekken we ons vanuit deze poli van De Hoop uit naar de verslaafden, emotioneel beschadigde en behoeftige mensen. Naast de professionele hulpverlening (GGZ) in Vlissingen hebben we binnen vier jaar al meer dan 14.000 bezoeken gehad in het inloophuis van Sta Op Zorg.

Hieronder zie je op de foto Huib met Feike ter Velde in het café De Reutel in de Stationsstraat te Middelburg. Het was de kroeg waar Huib vroeger veel kwam. Het is een afbeelding van een opname voor het programma De Verandering van de Evangelische Omroep in het jaar 2000. Huib was toen 54 jaar.

Huib groeide op in een groot christelijk gezin in Middelburg, als het op één na jongste kind. Hij geeft aan: ‘Mijn vader was stichter van een pinkstergemeente en keek niet positief naar alcohol. Hij was voorzitter van de vereniging van geheelonthouders.’ Tijdens een vergadering van deze vereniging bij zijn vader kwam Huib eens in een ‘beschonken toestand’ binnen. Hij had zichtbaar teveel gedronken. Dit tot groot ongenoegen en verdriet van zijn vader.

Steeds weer opnieuw zocht hij naar mogelijkheden om drank te gebruiken. Eerst greep hij naar drank om zijn verlegenheid te overwinnen, en ‘erbij te horen’, daarbij kwam hij steeds meer in de greep van de drank.

 

Huib kijkt terug: ‘Meer en meer raakte ik onder invloed van de alcohol. De regie over mijn leven was ik totaal kwijt en ten aanzien van mijn christelijke opvoeding wilde ik alleen maar doen wat God verboden had. Dat gaf mij immers een goed gevoel, zonder dat ik besefte dat ik daarmee alleen maar investeerde in mijn eigen ondergang.’

Meer dan 25 jaar alcoholvrij

In meer dan 25 jaren alcoholvrije jaren heeft Huib zich toegewijd om ook anderen te helpen om vrij te komen uit de meedogenloze greep van de verslaving. Het is voor hem een dankbaar werk, wat Hij wil doen tot eer van zijn Heer en Meester.

Hij is al jarenlang actief als straathoekwerker en bij de Stay Clean in Vlissingen

 

Als ervaringsdeskundige wil hij jongeren bewaren voor een verwoestend leven, zoals hij 30 jaar lang heeft geleefd. Vanuit het bevrijdende Evangelie wil hij ze daarbij de weg naar het geluk aanwijzen. 

Hier ziet je Huib nog voor de eerste vestiging van Sta Op Zorg. Inmiddels is het kantoor verhuisd naar Badhuisstraat 28, Vlissingen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nu volgt het levensverhaal van Huib:

Zijn jeugd

Huib verhaalt ons: ‘Met mijn vrienden begon ik op mijn 12^e al met het stelen van flessen bier. Natuurlijk bleef het niet bij stelen alleen. Voor mijn besef heb ik een heel goede jeugd gehad, daar lag het niet aan. Maar ik wilde gewoon doen wat God voor ons verboden had. Dat was op dat moment toch veel leuker. Ik wist niet dat dit mij tot een val zou brengen.

Het eerste biertje leverde de verlegen Huib al een schouderklop op. Met het vriendengroepje hadden ze bier gejat uit een opslagruimte. Achter een dijk dronken ze het stiekem op. Huib deed alsof hij het flesje snel achterover had geslagen, maar hij had een deel van de inhoud weg laten lopen. Zo lekker vond hij zijn eerste pilsje niet. Maar hij kwam stoer over! Hij hoorde erbij.

 Huib bekent: ‘Ik was van jongs af aan een verlegen type, die niet zoveel durfde.

Maar vanaf m’n twaalfde jaar ontdekte ik dat bier drinken een goed middel was tegen verlegenheid.

Dus dronk ik vanaf dat moment volop.’

Als hij had gedronken, was hij niet meer het verlegen, teruggetrokken type dat hij niet wilde zijn. De drank werd zijn vluchtroute. Daarmee kon hij uit zichzelf ontsnappen. Daarmee kon hij tenminste ‘iemand zijn’. Het verlegen jongetje was de schaamte voorbij. Het gaf hem een heerlijk gevoel om er eindelijk bij te horen…

De vluchtroute van Huib ging gedurende zijn verslaving ook vaak via het café Spoorzicht  in Arnemuiden

 

Huib groeide als kind op in een groot christelijk gezin in Middelburg, als de jongste van de kinderen. Hij geeft aan: ‘Mijn vader was stichter van een pinkstergemeente en keek niet positief naar alcohol. Hij was destijds voorzitter van de geheelonthoudersvereniging.’ Hij vertelt ons: ‘Eén keer kwam ik dronken thuis, toen m’n vader met de geheelonthoudersvereniging aan het vergaderen was. Dat was een klap in z’n gezicht. Dat heeft ook veel kwaad bloed gezet.’

Huib denkt dat hij misschien wel juist door die goede opvoeding naar de grenzen ging zoeken… en vooral naar het land achter die grenzen. Steeds weer opnieuw zocht hij naar mogelijkheden om drank te gebruiken.

Hij greep naar de drank

om zijn verlegenheid te overwinnen,

en ‘erbij te horen’

Huib kijkt terug: ‘Meer en meer raakte ik onder invloed van de alcohol. De regie over mijn leven was ik totaal kwijt en ten aanzien van mijn christelijke opvoeding wilde ik alleen maar doen wat God verboden had. Dat gaf mij immers een goed gevoel, zonder dat ik besefte dat ik daarmee alleen maar investeerde in mijn eigen ondergang.’

Ondanks zijn verslaving hield hij zichzelf voor dat hij geen alcoholist was, en dat hij kon stoppen wanneer hij maar wilde. Dit is een langdurige ontkenningsfase die veel voorkomt bij verslaafden. Ook bij Huib was de macht van de drank veel groter dan zijn eigen macht.

Hij was vele jaren in de greep van alcohol

Hij besefte dat goed als hij weer naar de drank had gegrepen (de drank had hem dan weer in de greep). Hij verdoofde daarmee de pijn en angst, terwijl bij het gebruik ook het trillen van de handen weer stopte. Hij probeerde door het drinken een andere persoon te zijn: hij wilde niet de kleine, verlegen Huib zijn, maar de grote stoere Huib met de grote mond. Hij had een eigen vluchtwereld gecreëerd, waar hij steeds weer opnieuw naartoe ging: de eenzame schuilplaats van een verslaafde.

Een wankel bestaan op eigen benen

Huib ging op zijn eenentwintigste het huis uit. Hij vertelt erover: ‘Ik moest toen trouwen, want mijn vriendin was in verwachting. Die plicht nam ik toen op me. Mijn moeder zei tegen mijn vriendin: ‘Het is een goede jongen, als hij maar niet drinkt.’ Ze nam die woorden serieus en legde me ‘droog’. Ik had daar begrip voor en ben er lange tijd in meegegaan.’ Hij geeft ook aan:

‘Ik ging minder drinken dankzij de sociale controle’

Eerst nam hij nog wel zijn verantwoordelijkheid, ook voor de twee kinderen die ze kregen. Daarna ging het weer mis. Hij ging zich verzetten tegen de strenge controle en het commentaar van zijn vrouw. Hij koos weer voor zichzelf, voor eigen genot bij de bierpot.

Toen hij in de haven en op de schepen werkte, liet hij zich verleiden en begon hij weer met drinken. Huib geeft toe: ‘Ik dwaalde steeds verder af. Omdat ik meer ging werken, verdiende ik meer en gaf ik meer geld uit aan drinkpartijen.’

Hij blikt terug: ‘In die tijd kwamen blikjes bier uit, en die dronk ik tijdens het werken. Het was daar vrij normaal, maar tevens gaf het me een goed gevoel. Door alcohol te drinken, hoorde ik bij die gasten.’ Hij werd populair in vriendenkringen als hij dronk.

Toenemend alcoholgebruik

Hij bekent: ‘Door mijn toenemend drankgebruik werd mijn gezinsleven ontwricht en kwamen er problemen. Ik dacht alleen maar aan mijzelf en helemaal niet aan God of aan mijn vrouw en kinderen. De alcohol had mij in zijn macht. Er braken tijden aan van depressie, die ik met alcohol bluste.’ Hij werd onredelijk naar zijn kinderen, die ook leden onder de ruzies die hij had met zijn vrouw. Hij geeft toe:

‘In een roes deed ik verkeerde uitspraken en dingen’

Huib vertelt verder: ‘Jaren later kreeg ik een baan met wisselende diensten. Ik had meer vrij overdag en die tijd gebruikte ik om wat bij te verdienen. Het geld zette ik om in alcohol.’ Daarna is hij ook gaan bijwerken: behangen, schilderen en tegelplaatjes leggen.’

Hij vervolgt: ‘In het begin nam ik  de opbrengsten nog mee naar huis. Later dronk ik steeds meer van de opbrengsten op. Mijn vrouw had wel door dat ik begon te drinken, maar ze wist niet of ik het bij klanten thuis nam of in café’s. Ze merkte wel dat er minder geld binnen kwam.’

Huib vertelt over die tijd: ‘Ik stopte steeds vroeger met werken. Normaal ging ik tot zes uur door. Nu trok ik om vier uur de kroeg in. Ik werd een paar keer overspannen. Mijn gezinsleven ontwrichtte en er kwamen strubbelingen. Dit heeft zo’n 18 jaar geduurd. En uiteindelijk hield het huwelijk geen stand meer.’

Verwoestende gevolgen

Huib kijkt terug op deze ellendige periode: ‘Ik stopte steeds vroeger met werken. Normaal ging ik tot zes uur door. Nu trok ik om vier uur de kroeg in. Ik werd een paar keer overspannen en uiteindelijk hield het huwelijk geen stand meer. Een scheiding was het gevolg. Ik stelde mijzelf centraal en de rest (mijn vrouw, de kinderen en God) was voor mij niet van belang.’

Zijn vrouw had aangegeven: ‘Als je zo dronken bent, hoef je niet meer thuis te komen.’ Huib reageerde: ‘Dat is goed, dan kom ik nooit meer thuis.’ Hij is toen weggegaan. Het was voor hem het breekpunt. Hij wilde geen commentaar en controle meer, maar vrij zijn in zijn verslaving.

Hij heeft zijn dochters van 14 en 12 jaar gelijk gezegd dat hij wegging. Ze waren ontzettend boos en verdrietig. De oudste is naar toen boven gegaan en heeft daar verschrikkelijk gehuild. Ze heeft nooit meer iets tegen haar vader gezegd. De jongste is nog wel op visite bij hem geweest. Met haar heeft hij daarna toen nog meer contact gehad, maar ze hebben het nooit uit kunnen praten. 

Alcoholist op de veerboot

Huib ging op zichzelf wonen, eerst op een motorboot, en al snel in een woning.

Daarna ging hij elke dag drinken:

een krat tot anderhalf krat bier op een dag

(24 tot 36 flesjes op een dag)

Hij werkte op de provinciale boot van de veerdienst Vlissingen-Breskens. Daarop begon hij ’s morgens al te drinken bij het buffet (een potje of tien op een morgen). Dat was een onveilige situatie. Hij verwaarloosde zijn werk. Toen werd een ultimatum gesteld. Hij had misschien wel stuurman kunnen worden, maar dat heeft hij door zijn drank verhinderd. Huib heeft vanaf 1981 gewerkt bij de veerdienst (hoofdzakelijk op de veerboot Juliana). Bij het interview voor De Verandering in 2000 was hij er dus al zo’n 19 jaar in dienst geweest.

Hallucinaties en hopeloze onmacht

Na zijn werk aan boord ging hij thuis volop verder met het drankgebruik. Daarbij kwamen er hallucinaties: hij zag steeds een geestverschijning van een man, die hem in zijn kamer vanuit een bepaalde hoek stond uit te lachen. Hij praatte in zijn dronken toestand met deze ‘man’, terwijl hij zijn woedde tegen hem uitte: ‘dat ik gelijk had en die ander niet’. Die man bleef maar lachen en hem uitlachen. Huib heeft heel wat flesjes naar hem toegesmeten. Voor hem deugden de mensen die hem controleerden en en zijn gedrag veroordeelden niet. Hij vond dat hij zelf wel deugde. Hij kon veel dingen maar niet doen. Hij kon zijn huis niet afbouwen. Hij zag hierin zijn onmacht.

Huib geeft verder aan: ‘Mijn hele leven liep op de klippen en diverse keren moest ik, ten gevolge van mijn drankgebruik, opgenomen worden in het ziekenhuis. Heel wat keren heb ik in het ziekenhuis gelegen, tot twee keer toe op een afkickafdeling voor alcohol.’

Gevaren lagen op de loer. Hij zag het bij vrienden: ‘Ik heb een vriend dood op bed gevonden. Hij had zich letterlijk doodgezopen.’ Hij zag het in zijn eenzame dagen en nachten. Hij sprak tegen pilsflesjes. Hij zag ze als vrienden en vijanden, en smeet ze soms tegen de wand.

Het drankgebruik werd intussen erger. Huib: ‘Er staat me helder voor de geest dat ik een leuk weekend had met een groep vrienden bij mij in een grote caravan – waar ik inmiddels woonde. Het was in 1988. Ik had erg veel gedronken en kreeg last van m’n keel. Ik had een stukje worst op, dus ik dacht dat het daaraan lag. Ik spoog het uit, maar plotseling spoog ik bloed.’

Er is in die jaren heel wat mis gegaan, zoals:

• Maagklachten, hartklachten, darmklachten

• Een levensbedreigende acute longbloeding, met een bloeddruk van 220/180

• Nog 20 km naar het ziekenhuis te gaan

• ‘Ik kon slikken of stikken’

• ‘Ik kon niet geopereerd worden vanwege het alcoholpercentage in mijn bloed’

• Hartfalen

• Driemaal een opname van 9 weken om af te kicken

Nog dieper in de put

Hij geeft er zelf over aan: ‘Het was slikken of stikken op een gegeven moment. Ik had een ‘dodelijk’ hoge bloeddruk en ik moest direct naar het ziekenhuis. De behandeling van de longbloeding kon niet direct starten, omdat het alcoholpercentage zo hoog was, dat ze niks konden beginnen. Huib: ‘Ik kreeg op ruwe wijze door dat ik te ver was gegaan.’

‘Mijn leven stond op het spel’

Hij verklaart: ‘Ik zag mezelf steeds dieper in een put zakken en ik was hard aan het knokken om eruit te klimmen. Maar steeds zakte ik dieper weg.’

Huib merkt op over de laatste opname in augustus/september 1988: ‘Tijdens die opname heb ik altijd gedacht: als ik hieruit kom, neem ik nog eenmaal een kratje voor in de nacht, maar… dat was mijn genadeklap.

Ik ben blijven drinken, zo erg dat ik op het laatste 2½ krat op een dag wegdronk.’

Hij verhaalt over die periode: 

‘Drinken en slapen dat was het mijn leven,

en mijn bank dat was tevens een zwembad.’

Huib Cornelisse wilde stoppen met drinken, maar besloot als ‘afsluitertje’ nog een krat bier weg te drinken. Dat werd uiteindelijk tweeënhalve krat. De teleurstelling was groot. Hoe kon hij er voorgoed mee stoppen?

 

De schaduw van de dood kwam dichterbij in zijn ingedeukte bestaan.

Ondanks zijn hardnekkige verslaving hield hij nog altijd rekening hield met het bestaan van God. Hij was hierin wel verward in zijn denken. Hij geeft aan:

‘Ik bad zelfs tot God of hij m’n bierglas of flessen wilde vullen. Als Hij dat zou doen, dan zou  ik Hem weer helemaal volgen.’

Uiteindelijk heeft zijn nieuwe vrouw Benthe hem weer terug mogen brengen bij God. Met een dankbaar hart geeft Huib ons door:

‘Ik mag nu getuigen dat God mij heeft willen dragen.’

‘Hij zette me vrij van alcohol.’

Na 30 jaar verslaving: ‘Ik stop er mee’

Huib besefte dat hij vanuit zichzelf nooit uit de spiraal van verslaving kon, tenzij er een groot wonder zou gebeuren… Hij wist:

‘Bij God is het niet onmogelijk,

en… ik had een biddende moeder.’

In de zomer van 1988 liep ik op een braderie en zag daar iemand met kalligrafie een tekst schrijven die mij zo aangreep dat ik koud van binnen werd maar het was het begin van een omkering in mijn leven. Hij schreef het gedicht ‘De voetstappen aan het strand’, dat velen kennen:

Ik droomde eens en zie, ik liep

Aan ’t strand bij lage tij.

Ik was daar niet alleen, want ook

De Heer’ liep aan mijn zij.

 

We liepen samen het leven door

En lieten in het zand

Een spoor van stappen, twee aan twee:

De Heer liep aan mijn hand.

 

Ik stapte en keek achter mij

En zag mijn levensloop

In tijden van geluk en vreugd,

Van diepe smart en hoop.

 

Maar als ik goed het spoor bekeek

Zag ik, langs de hele baan,

Daar waar het juist het moeilijkst  was,

Maar een paar stappen staan…

 

Ik zei toen: ‘Heer, waarom dan toch?

Juist toen ik U nodig had.

Juist toen ik zelf geen uitkomst zag

Op het zwaarste deel van het pad.’

 

De Heer keek toen vol liefde mij aan

En antwoorde op mijn vragen.

‘Mijn lieve kind, toen ’t moeilijk was,

Toen heb Ik jou gedragen.’

 

In één keer gestopt…

Aan het begin van de middag van 26 november 1988 stond Huib bij de bar in het café Spoorzicht in Arnemuiden. Hij voelde toen dat hij zijn bier niet meer door kon slikken, omdat hij al zoveel bier in zich had dat het tot in zijn keel stond. Hij zat helemaal vol met bier. Hij ging naar het toilet om te spugen (door een vinger in de keel te steken), om weer plaats te maken voor een nieuwe hoeveelheid bier. Toen kwam bij hem de gedachte, om maar jenever te gaan gebruiken, waardoor hij minder vocht in zich zou krijgen. Maar toch wilde hij dat niet.

Hij ging daarna op een andere plaats van de bar staan waar hij normaal niet stond of zat. Toen zei een stem door hem: ‘Het is genoeg.’ Hij ervoer zoveel kracht in hem, dat hij besefte dat dit niet van hem was.

Huib verhaalt: ‘Op 26 november 1988 kwam God mij weg halen in het café in Arnemuiden. Hoe het kon, begrijp ik nog steeds niet.  Ik stond aan de bar en een stem sprak door mij… Ik hoorde mijzelf zeggen tegen de kastelein:

‘Het is genoeg Klaas, ik stop er mee.’

Hij realiseerde zich dat dit van God was, dat het een ingreep van Hem was. Hij geeft aan: ‘Vanaf dat moment heb ik niet meer gedronken. God heeft mij, na 30 jaar alcoholist te zijn geweest, van de alcohol bevrijd.’

Na 25 jaar clean te zijn, mag Huib dankbaar terugzien: ‘Ik dronk op een avond tweeënhalve krat bier en dat was nog niet genoeg. In het café ging ik verder. Ineens zei ik: ‘Ik stop ermee.’ Ik ging van de kruk af en vroeg aan de kastelein: ‘Hoeveel geld krijg je nog van me?’ Na het afrekenen heb ik nooit meer gedronken.’

Huib getuigt verder: ‘God heeft me ervan vrij gezet. God heeft aan mij iets goeds gedaan. Ik heb Hem op zeker moment losgelaten, Hij daarentegen heeft mij nog nooit losgelaten en zal dat niet doen ook!’ Hij heeft dankbaar getuigt: ‘Ik leef nu zonder angst en vrees. God heeft mij wel gedaan.’ Ik ben weer gehuwd en wandel samen met God aan mijn zijde, en laat hem niet meer los.’

‘Want wij laten God los en Hij niet ons.’

Werken aan verder herstel

Nadat hij gestopt was met alcohol, volgde er nog een beproevingsperiode. Hij kwam weer met beide benen in de wereld te staan. Hij besefte dat hij veel mensen verdriet had aangedaan en bedrogen. Huib had daar schuldgevoelens over, zeker als het gaat over zijn huwelijksperiode en zijn vrouw en kinderen. Hij zag in dat hij zoveel had stukgemaakt door zijn harde taal naar anderen toe, vooral naar zijn dochters. Hij besefte ook dat hij vergeving moest vragen aan mensen die hij kon bereiken. Toch bleven er relaties stuk. Hij moest bewijzen dat hij niet meer dronk. De kapitein en anderen konden eerst geloven dat hij het zou volhouden. Hij had wel negen maanden nodig om los te komen van de angst. ‘Je moet steeds maar bewijzen dat je niet meer drinkt.’

Huib is voor een tijd ook naar de AA gegaan (de vereniging van Anonieme Alcoholisten, die clean willen worden en/of blijven). Nog steeds verzorgd hij met anderen de Stay Clean samenkomsten bij Sta Op Zorg, ook deelnemer.

Een herstelweek in De Bron in Dalfsen heeft veel betekent voor Huib. Hij hoorde in zijn hart: ‘Huib, jij bent aan zet. Ik heb zoveel voor je gedaan. Huib wachtte eerst maar af, maar besefte toen dat hij voor de Heer moest gaan werken.

Huib geeft dankbaar aan tijdens het interview met Feike ter Velde in De Verandering van de EO in het jaar 2000:

‘Jezus is alles voor mij: mijn Herder, mijn Leidsman. 

Ik kan nu iets terugdoen voor Hem.

Nu mag ik nog leven en getuigen.’

***

Een zegenrijk vervolg…

Huib is geboren in 1946 en al boven de 70 jaar. Hij heeft twee eigen kinderen en twee van zijn tweede vrouw, met daarbij vijf kleinkinderen.

Door de alcohol ziet hij zijn eigen kinderen en kleinkinderen niet meer. Het geloof geeft ons geluk voor nu en later, maar neemt niet altijd de pijn uit het verleden weg.

In 1997 ben ik samen met mijn vrouw textiel gaan bedrukken: van alles wat maar te drukken viel, maar ook daar kwam ik God tegen. ‘Weg met de rommel en mijn Naam zal verheerlijkt worden.

Ik druk nu geselecteerde textiel en christelijke prints (www.christian-tshirts.nl). Want het is toch God, en niet Nike, Kappa of Adidas, Die de eer toekomt. De website van Huib is: http://www.christian-tshirts.eu/.

Tot christenen zeg ik:

‘Laat uw geloof zien zonder te praten’

 

Huib als voorlichter en ervaringsdeskundige

Tijdens workshops verslavingspreventie heb ik hem geïnterviewd voor de leerlingen. Hij heeft voor de stichting Voorkom en Sta Op Zorg als ervaringsdeskundige al vele malen zijn getuigenis gegeven.

Huib: ‘Zo’n 30 jaar ben ik verslaafd geweest aan alcohol, een verslaving die geleidelijk ontstaan is, zonder dat ik het door had.’ 

Hij weet uit eigen ervaring: ‘Het overkomt je.’ Bij veel alcoholisten zijn duidelijke oorzaken aan te wijzen. Niettemin heeft het zeker ook te maken met de eigen keuzes.

Tijdens de voorlichtingslessen van Sta Op Zorg doen we aan verslavingspreventie, om te voorkomen dat de jongeren verkeerde keuzes maken, waarvan ze later te laat spijt krijgen. Uit onderzoek blijkt dat het alcoholgebruik onder christelijke tieners schrikbarend hoog is. Dat geldt ook voor reformatorische jongeren, zoals verderop in dit artikel wordt aangegeven bij een voorlichting door Huib op een school in Zeeland.

Hij heeft aan de jongeren gevraagd:

‘Wie van jullie wil er verslaafd worden?’

Na de begrijpelijke reacties, gaf hij dan aan:

‘Ik wilde dat ook niet’.

Bij Sta Op Zorg

Huib is (preventie)medewerker en straathoekwerker bij Sta Op Zorg in Vlissingen. (Zie: www.staopzorg.nl ). Hij is daar al vanaf het begin samen met zijn vrouw Benthe bij betrokken. Toen het werk tijdens een moeilijke periode dreigde te stoppen zijn ze beiden een aantal maanden biddend, wachtend en hopend op het kantoor gebleven, ondanks dat er toen geen gasten kwamen.

 Daarna kwam de organisatie bij het concern verslavingszorg De Hoop, waardoor er vanuit Dordrecht een doorstart kon worden gemaakt in Vlissingen. Ze hebben de zegen van God mogen ervaren.

Er zijn steeds meer medewerkers en vrijwilligers bij de hulpverlenende, christelijke organisatie gekomen. Sta Op Zorg mag nu volop uitgroeien en biedt ook ambulante hulpverlening in de GGZ.

Inmiddels hebben we ook een inloophuis, waar we de gasten hulp en hoop kunnen bieden. Meer dan 600 verschillende gasten hebben de weg naar het inloophuis gevonden, waar ze hulp, hoop, gezelligheid en gratis eten en drinken ontvangen. Ze krijgen daarbij vóór iedere warme maaltijd een positieve boodschap vanuit het Evangelie, dat hen kan aanmoedigen of bemoedigen. In 2016 waren er al meer dan 10.000 bezoeken geweest (in ruim drie jaar na het openen van deze gelegenheid).

 

De missie van bij Sta Op Zorg

Sta op zorg biedt in Zeeland voorlichting, preventie, verslavingszorg en geestelijke hulpverlening

De hulpverleningsorganisatie Sta Op Zorg is gevestigd in Vlissingen. Zij is een onderdeel van concern De Hoop in Dordrecht ( www.dehoop.org ) en biedt in Zeeland verslavingszorg, voorlichting en (vroeg)preventie.Verdere informatie kunt u vinden op www.staopzorg.nl en op Facebook sta op zorg.

Missie Sta Op Zorg

Sta Op Zorg wil kinderen, jongeren en opvoeders voorlichten in de verslavingspreventie en verslavingszorg. Denk hierbij aan vroegtijdige bescherming en weerbaarheidstraining, en het geven van inzicht in een gezonde opvoeding en levensstijl. De medewerkers en professionele hulpverleners bij Sta Op Zorg streven er naar om samen de problemen te herkennen en te voorkomen.

Visie

Sta Op Zorg heeft een christelijke identiteit, met ingangen bij groepen met een levensbeschouwelijk identiteit. Zij zoeken op het gebied van verslavingszorg naar samenwerking met hulpverlenende organisaties, scholen en (kerkelijke) gemeenten.

Nodig ze uit! 

Zij geven voorlichting, preventielessen en weerbaarheidstrainingen op scholen en verenigingen.  U kunt bij ze terecht voor signalering, hulp en nazorg.

Door middel van voorlichting wil Sta Op Zorg opvoeders bewust maken van de leef- en belevingswereld van jongeren en informeren over verslavende middelen.

Wilt u een preventiebijeenkomst organiseren en mensen van Sta op Zorg uitnodigen? We kunnen ook een presentatie geven over het inloophuis, met medewerking van medewerkers en gasten.

Neem dan contact met ze op via info@staopzorg.nl

Telefoon: 0118-411193.

 Preventiewerker en voorlichter

Huib In februari 2008 had Huib het in het Calvijn College te Krabbendijke over de gevaren van alcohol. Hij deed zijn verhaal namens stichting Voorkom! in workshops van de speciale themadag over jeugdcultuur.

Huib vertelde daar aan de leerlingen dat hij in zijn verslaafde periode zich zelfs eens in de dag vergiste. De barman legde dit hem uit. Het bleek dat hij een dag lang in coma had gelegen van de alcohol. Het comazuipen komt onder jongeren helaas ook voor.

Tijdens een getuigenis van een ervaringsdeskundige kan het gaan over de oorzaken, gevolgen, de bevrijding en het herstel van alcoholverslaving. Bij Sta Op Zorg speelt het geloof in God en de bevrijding door Jezus een belangrijke rol bij het herstel van verslavingen en het ‘clean blijven’. Jongeren moeten begrijpen hoe hardnekkig verslavingen zijn, en hoe fataal ze kunnen worden.

Alleen al in Vlissingen zijn er de laatste jaren vele tientallen vroegtijdig aan overleden. Huib heeft al veel bekenden zien sneuvelen. Gelukkig zijn er ook, die tot geloof komen. We zien het allemaal gebeuren bij de gasten van het inloophuis. Een aantal van hen is inmiddels gedoopt en volgen kerkelijke samenkomsten.

Jongeren behoren preventief te worden voorgelicht, zodat het hen zal weerhouden om te vroeg te beginnen met alcohol, en dat ze ook later niet te ver zullen gaan in het gebruik van alcohol.

Het verhaal van een ervaringsdeskundige maakt gelukkig veel indruk op de tieners, zodat ze de gevaren goed gaan inzien.

Alcoholgebruik reformatorische jongeren

In het verslag van deze themadag in het RD van 15-02-2008 wordt gekopt: ‘Alcoholmisbruik onder jongeren in de gemeente Reimerswaal is, zoals ook op andere plaatsen, een bijna onuitroeibaar fenomeen. De gemeente kwam vorig jaar in actie met een campagne. Het Calvijn College probeert te doen wat het kan.’ Daarbij wordt opgemerkt: ‘Het gaat in elk geval niet vanzelf over.’

Het Reformatorisch Dagblad gaf in het verslag van een enquête door, die de school in 2007 afnam onder zijn leerlingen. De uitslag volgt hieronder:

• In de tweede klas drinkt 80 procent van de jongens alcohol, en ruim de helft van de meisjes.

• De meesten houden het bij één glas per keer, ruim een kwart nuttigt twee tot vijf glazen.

• In de vierde klas blijken die aantallen fors hoger te liggen. Van de jongens drinkt daar 90 procent en van de meisjes 80 procent.

• Zo’n 40 procent beperkt zich in de vierde klas tot een of twee glazen per keer, een kwart drinkt zes tot tien glazen per keer, en 5 procent zelfs meer dan tien glazen.

Samen met Huib waren we op bezoek bij een jeugdvereniging van de Gereformeerde Gemeente op hun kamp in Burgh-Haamstede op 26 juli 2016

Het RD publiceerde verder: ‘De uitkomsten waren voor de gemeente Reimerswaal mede aanleiding zich te bezinnen op het drankgebruik in de regio. In september startte de gemeente met een anti-alcoholcampagne die speciaal op jongeren is gericht.

Gisteren stonden de leerlingen van het Calvijn College aan de Appelstraat stil bij de schadelijke gevolgen van overmatig drankgebruik, als onderdeel van een speciale themadag over de jeugdcultuur. Gedurende de dag kwamen ook andere facetten uit de door de school gehouden enquête langs, zoals relaties en games. Drie van de doorlopende workshops stonden in het teken van alcohol.’

De directeur was blij met de aandacht van de jongeren. Hij reageerde: ‘Op deze manier proberen we in te spelen op wat er leeft. Drankmisbruik gaat in elk geval niet vanzelf over. Vroeger werden de jongens, als ze wat ouder werden, wel gecorrigeerd door de meisjes. Maar die corrigerende factor is weggevallen. De meisjes drinken nu zelf ook mee.’

De directeur merkte voorzichtig op: ‘Tussen reformatorische scholieren en hun seculiere leeftijdsgenoten zit nauwelijks verschil in consumptiegedrag. Het lijkt soms dat de problemen zich juist daar het meest manifesteren waar mensen zich gebonden weten aan Schrift en belijdenis. Ik bedoel: in de regio scoren juist Reimerswaal en Tholen het hoogst als het gaat om alcoholgebruik. Dat is zorgelijk. Want waarom juist daar? Moet er een verbinding zijn tussen drinken en naar de kerk gaan? Ik kan die niet leggen.’

Er is dus nog genoeg te doen aan verslavingspreventie

onder de Zeeuwse (christelijke) jongeren.

Uit het verslag blijkt dat een ervaringsdeskundige als Huib wel op zijn plek is in Zeeland. Hij heeft dit gelukkig al vele jaren mogen doen met de liefde van zijn hart. Zijn bewogenheid kan daarbij aanstekelijk werken. Hij weet in ieder geval waar hij het over heeft. En dat weten de jongeren ook! 

Wat kan groepsdruk met een tiener doen?

Als de tiener Huib had gedronken, was hij niet meer het verlegen, teruggetrokken type dat hij niet wilde zijn. Met drank kon hij tenminste ‘iemand zijn’. Het verlegen jongetje was de schaamte voorbij. Het gaf hem een heerlijk gevoel om er eindelijk bij te horen… Hij wilde bij de groep horen, en werd hierin meegesleept door de groepsdruk. Tieners kunnen onverantwoord veel doen, om er maar bij te horen. De foto hieronder is genomen bij de dijk aan Arne, in de buurt waar Huib als alcoholist actief was. Achter een dijk is hij begonnen met zijn eerste flesje, om stoer mee te doen. Op den duur liepen de vele flesjes hem uit de hand… en kwam hij in de greep van de alcohol. Het is de vraag: neem jij de drank, of neemt de drank jou? Hoe is het?

Een stoere drinker?

Straathoekwerker bij Sta Op Zorg

Huib werkt al vanaf begin voor Sta Op Zorg. Zijn eigen ervaringen zijn voor hem een extra motivatie voor het straathoekwerk. Hij verklaart: ‘Mensen waren bereid mij verder te helpen en een overwinning te behalen op de drank. Verandering is ook voor anderen mogelijk. Als straathoekwerker wil ik daar graag met verslaafden over spreken.’

Huib weet vanaf eigen ervaring dat dit waar is.

Dit komt ook naar voren in het levensverhaal van Huib, die na 30 jaar alcoholverslaving nu al meer dan 25 jaar ‘clean’ is.

God maakt mogelijk,

wat voor de mensen onmogelijk is

Het doel van de straathoekwerkers van Sta Op Zorg is om contacten te leggen en een relatie op te bouwen met mensen die op straat leven. Waar nodig zullen zij ondersteuning bieden en eventueel doorverwijzen naar hulpverlening. Het uitgangspunt van het straathoekwerk is oog te hebben voor de medemens die op straat leeft. Het opbouwen van een relatie gebeurt zonder verwachtingen en zonder te oordelen.

De straathoekwerkers houden er rekening mee dat niet iedereen (in eerste instantie) openstaat voor contact. Huib: ‘De doelgroep leeft vaak bij de dag en heeft vaak geen verwachtingen over de toekomst. Door het opbouwen van de vertrouwensrelatie kunnen wij als straathoekwerker met hen spreken over de toekomst.’

In een interview met Huib en een collega werd opgemerkt: ‘We geloven dat God een bedoeling heeft met elk individu en dat elk individu waardevol is. We geloven dat genezing en herstel mogelijk zijn.’ Ze vertelden over het straathoekwerk: ‘We spreken de mensen aan, vragen hoe het met hen gaat. We proberen een gesprek op gang te brengen. Elke week bezoeken we deze plekken. Zo proberen we, zonder verwachtingen en zonder te oordelen, een band met de mensen op te bouwen.’

Huib gaat verder: ‘Op straat treffen we in Vlissingen voornamelijk mensen aan met alcoholproblemen en sociale moeilijkheden, isolement en financiële problemen. Het gaat in de meeste situaties om mensen die op de rand van de maatschappij leven.’

Geeft iemand tijdens zulke gesprekken aan te willen stoppen met zijn verslaving, of dat hij hulp zoekt voor bijvoorbeeld psychosociale problemen, dan biedt Sta op Zorg ondersteuning. Waar nodig legt de stichting contact met externe instanties.

De ervaringsdeskundige weet dat zijn verslavingsverleden, hoe bitter ook, hem goed van pas komt bij het straathoekwerk: ‘Je kunt naast iemand gaan staan, omdat je weet wat het is. Als je zegt dat je zelf verslaafd bent geweest, schept dit al enigszins een band. Daarnaast begrijp je heel goed waar iemand mee worstelt en je weet uit ervaring hoe dit voelt.’

Hij zegt verder over het straathoekwerk: ‘Het is laagdrempelig, doordat wij naar de plaatsen toegaan waar de mensen zich bevinden. We zijn op straat, en dus aanspreekbaar.’

Huib en het inloophuis

De straathoekwerkers en vrijwilligers in het inloophuis van Sta Op Zorg willen de mensen van de doelgroep een luisterend oor en een helpende hand bieden. Het inloophuis in Vlissingen wordt nu al relatief veel be zocht.

Het inloophuis in Vlissingen biedt een gastvrije plek. Volgens Huib is het inloophuis een warm bad voor mensen met verslavingsproblemen, of ex-verslaafden die het caféleven missen. Hij verklaart: ‘Ik vond het moeilijkste van afkicken dat je het caféleven niet meer had. Mensen begrepen je daardoor niet meer. Nu is het mooi om een aanlooppunt te hebben waar geen drank is.’ Zie hier het inloophuis aan de Badhuisstraat 60 in Vlissingen

Tegelijkertijd zijn ook verslavingsvrije gasten welkom in het inloophuis. Er zijn heel wat eenzame en hulpbehoevende mensen, waarvan sommigen vrijwel niemand hebben ‘waar ze hun verhaal kwijt kunnen’. Zij hebben behoefte aan oprechte aandacht en vriendschap. Onder de gasten zijn relatief veel gelovigen, die het samen met de medewerkers fijn vinden om de liefde van Jezus uit te dragen in woord en daad.

Het inloophuis van Sta Op Zorg

In het inloophuis zien gasten innerlijk veranderen. Door de liefde worden ze ontvankelijk voor hulp en het geloof in Jezus Christus. Iedere samenkomst horen ze het Evangelie. Ze luisteren aandachtig en heel wat aanwezigen zingen al mee. We bidden samen en zien dat er geestelijk herstel komt bij gebrokenheid en emotionele beschadiging. Het is ontroerend en bemoedigend om de getuigenissen te horen. We ervaren de zegen van God in het geven van hulp en hoop.

Al meer dan 10.000 bezoeken in het inloophuis

Inloophuis Het Anker van Sta Op Zorg in Vlissingen was feestelijk ingepakt op 18 april 2016, vanwege de 10.000 bezoeken vanaf het begin. Inmiddels zijn er rond de 25 vrijwilligers die meehelpen.

In de ruim 3  jaar dat we open zijn op verschillende locaties in Vlissingen hebben meer dan 500 verschillende gasten ons bezocht. In de twee dagen per week dat we open zijn komen er de laatste tijd rond de 45 gasten per dag.

 Hieronder kun je aanklikken op de link van het promotiefilmpje van Stichting Vrienden van De Hoop van het inloophuis van Sta Op Zorg in Vlissingen. Je ziet en hoort daar de straathoekwerkers Huib en Jan, andere medewerkers en gasten erover vertellen:

In de ontmoetingsplek Het Anker praten de medewerkers van Sta op zorg wekelijks met de gasten. Ze hebben geloof, hoop en liefde nodig. Naast de praktische hulp is er ook ruimte voor het Evangelie. 

Huib stelt: ‘In principe is iedereen welkom bij straathoekwerk. Eenzame mensen die een luisterend oor nodig hebben, mensen die het gezellig vinden om te komen, of mensen met problemen.’ Hij vindt het geweldig dat er nu een inloophuis is, waar de verschillende straathoekwerkers en medewerkers de gasten kunnen ontvangen.

Hij zegt: ‘Als je aan straathoekwerk doet, is het mooi om mensen ook een plek te kunnen bieden, in plaats van buiten praten. Lekker bakkie koffie erbij. Of je maakt een pan soep voor de mensen.’

Ruimte voor het Evangelie

Vooraf aan het eten tussen de middag is er ruimte voor de christelijke boodschap van hoop. Vanuit de Bijbel is er dan een korte toespraak, gericht op de doelgroep. Daarna wordt er met ze gebeden. Veel gasten luisteren dan met aandacht. Dat is opmerkelijk!

In de loop van de middag worden er meestal ook nog geestelijke liederen gezongen door een groepje belangstellenden. Zo is er op vrijwillige basis ruimte voor de verschillende achtergronden. We mogen zien dat de liefde van Jezus Christus gasten raakt. Het bevrijdende Evangelie geeft de mensen weer hoop!

Stichting Sta op Zorg in Vlissingen is op 19 april 2007 opgericht. Zij verleent op christelijke grondslag hulp aan mensen met een verslaving en/of psychosociale problemen. Verdere informatie is te vinden op:  www.staopzorg.nl

Sta Op Zorg is een onderdeel van het concern De Hoop ggz in Dordrecht. De professionele medewerkers van Sta Op Zorg bieden hulp en hoop aan verslaafden en anderen die dit sociaal en maatschappelijk nodig hebben.

Huib: ‘Er zijn al een aantal mensen die de stap naar opname in de Hoop hebben gezet, en die willen niet meer terug naar Vlissingen.’ Een daar opgenomen gast vanuit Vlissingen getuigde in De Hoop: ‘Jezus is de Redder’.

Huib is tevreden en dankbaar voor wat God heeft gegeven: ‘Er bestaat een gedicht over voetstappen in het zand aan het strand. Daar herken ik me zo erg in. God heeft me zó ver gedragen, dat ik het evangelie nu kan uitdragen.’ Ik werk samen met broeders en zusters om de waarheid aan mensen te vertellen. Dat is zo fantastisch.’ Hij geeft verder aan: ‘Ik heb een christelijke opvoeding gehad, en ik pluk daar gelukkig nog steeds de vruchten van.’

Huib kreeg in 2015 een onderscheiding met een lintje voor het goede werk dat hij als vrijwilliger heeft mogen verrichten

Hij had na zijn hartoperatie langere tijd nodig om verder te herstellen en weer wat op krachten te komen. Maar gelukkig was hij al weer in staat om in het inloophuis te komen, zoals je op de volgende foto ziet.

Na de operatie kreeg Huib ook een lintje voor zijn gewaardeerde activiteiten. Je ziet hem daarmee alweer in het inloophuis zitten.

 

Hieronder zie je op de foto dat hij in 2016 alweer behoorlijk is bijgekomen. 

Een mededeling op dinsdag 11 maart 2014 – voor een uitzending van de Groot nieuws radio, maart 2014:

Huib Cornelisse dronk zich bijna dood…

Huib Cornelisse raakte door drank alles kwijt, zijn relatie ging kapot, het contact met zijn familie en kinderen verloor hij. Toen hij weer eens erg veel gedronken had, belande hij met een dodelijke bloeddruk in het ziekenhuis waar hij op het randje van de dood balanceerde. God greep in en nu geeft Huib voorlichting aan middelbare scholieren en zoekt hij daklozen op straat op om ze te helpen uit hun ellende te stappen.

ARCHIEF2014MAART:

De uitzending met Huib naluisteren kan hier:

• Huib Cornelisse dronk zich bijna dood…

Doe iets met je leven!

 

Huib is door de genade van God een voorbeeld van een verslaafde die is gestopt met 25 jaar drinken, maar die al meer dan 30 jaar iets goeds met zijn leven heeft mogen doen. Hij kreeg de kans om zijn negatieve ervaringen om te zetten in positieve ervaringen. Het is hem gegeven om dit nog te kunnen doen.

Grijp daarom ook de kansen die je door God zijn gegeven! Word van een verslaafden (een dader of een slachtoffer) een hulpverlener. Als je zelf bent gered, ga dan op weg om ook anderen te redden!

Doe mee in de oogst van Jezus Christus

Ga voor de afgedwaalde en verloren schapen. Jezus zegt ons in Johannes 10:16: ‘Ik heb nog andere schapen, die niet van deze schaapskooi zijn; ook die moet Ik binnenbrengen, en zij zullen Mijn stem horen, en het zal worden één kudde en één Herder.’ Dit is de tekst waardoor de schrijver van dit artikel, en collega van Huib, zich weet geroepen in het werk wat hij in Vlissingen en voor de jongeren mag doen.

Maak een goede keuze!

Het is goed dat je dit van tevoren weet. Je kunt je dan nog bezinnen, om er dus niet mee te beginnen! Maak de juiste keuzes in vanaf je vroege jeugd. Kies voor een matig en regelmatig leven.

Kies voor het leven (pro life). Alcohol heeft al een vloek gebracht over miljoenen levens. Overmatig alcoholgebruik leidt tot gebrek, ziekte en dood.  Mozes hield het volk Israël in zijn laatste grote rede ‘het leven en de dood’ en ‘de zegen en de vloek’ voor. Hij vervolgt in Deut.30:19-20: ‘Kies dan het leven, opdat u leeft, u en uw nageslacht, door de HEERE, uw God, lief te hebben, Zijn stem te gehoorzamen en u aan Hem vast te houden – want Hij is uw leven en de verlenging van uw dagen…’ Deze woorden zijn ook van levensbelang voor ons.

Interview CIP met Huib Cornelisse,

ervaringsdeskundige en medewerker Sta Op Zorg

“Ik vroeg God of Hij mijn bierglas wilde vullen”

Gepubliceerde tekst op CIP dinsdag 7 januari 2014 door Rik Bokelman

“Ik dronk op een avond tweeënhalve krat bier en dat was nog niet genoeg. In het café ging ik verder. Ineens zei ik: ‘Ik stop ermee.’ Ik ging van de kruk af en vroeg aan de kastelein: ‘Hoeveel geld krijg je nog van me?’ Na het afrekenen heb ik nooit meer gedronken. God heeft me ervan vrij gezet”, zegt Huib Cornelisse, straathoekwerker en medewerker inloophuis van Sta Op Zorg in Vlissingen. Het inloophuis is volgens Huib een warm bad voor mensen met verslavingsproblemen, of ex-verslaafden die het caféleven missen, zoals hijzelf destijds. Tegelijkertijd is iedereen welkom.

Geheelonthoudersvereniging
Alcohol was belangrijk voor Huib. “Ik was van jongs af aan een verlegen type die niet zoveel durfde. Maar vanaf m’n twaalfde jaar ontdekte ik dat bier drinken een goed middel was tegen verlegenheid. Dus dronk ik vanaf dat moment volop. M’n vader was stichter van een pinkstergemeente – in een tijd dat kerken met ‘handjeklap’ vreemd aangekeken werden – en keek niet positief naar alcohol. Hij was voorzitter van een geheelonthoudersvereniging. Desondanks werd ik juist populair in vriendenkringen als ik dronk.”

“Eén keer kwam ik dronken thuis toen m’n vader met de geheelonthoudersvereniging aan het vergaderen was. Dat was een klap in z’n gezicht. Dat heeft ook veel kwaad bloed gezet.” Huib ging op z’n eenentwintigste het huis uit. “Ik moest toen trouwen want m’n vriendin was in verwachting. Die plicht nam ik toen op me. M’n moeder zei tegen m’n vriendin: ‘Het is een goede jongen, als hij maar niet drinkt.’ Ze nam die woorden serieus en legde me ‘droog’. Ik had daar begrip voor en ben er lange tijd in meegegaan.”

Minder inkomsten
Huib werkte een periode daarna in de haven werken en daar begon hij weer met drinken. “In die tijd kwamen blikjes bier uit en dat dronk ik tijdens het werken. Het was daar vrij normaal, maar tevens gaf het me een goed gevoel. Ik was een persoon die ik niet wilde zijn: verlegen, teruggetrokken. Door alcohol te drinken, hoorde ik bij die gasten. Later ben ik ook bij gaan werken. Behangen, schilderen, tegelplaatjes leggen. In het begin nam ik  de opbrengsten nog mee naar huis. Later dronk ik steeds meer van de opbrengsten op. M’n vrouw had wel door dat ik begon te drinken, maar ze wist niet of ik het bij klanten thuis nam of in cafés. Ze merkte wel dat er minder geld binnen kwam.”

Uiteindelijk leidde de problemen tot een scheiding. “Ik stopte steeds vroeger met werken. Normaal ging ik tot zes uur door. Nu trok ik om vier uur de kroeg in. Ik werd een paar keer overspannen en uiteindelijk hield het huwelijk geen stand meer.” Het drankgebruik werd intussen erger. “Er staat me helder voor de geest dat ik een leuk weekend had met een groep vrienden bij mij in een grote caravan – waar ik inmiddels woonde. Het was in 1988. Ik had erg veel gedronken en kreeg last van m’n keel. Ik had een stukje worst op, dus ik dacht dat het daaraan lag. Ik spoog het uit, maar plotseling spoog ik bloed.”

In de put
“Het was slikken of stikken op een gegeven moment. Ik had een ‘dodelijk’ hoge bloeddruk en ik moest direct naar het ziekenhuis.” De behandeling van de longbloeding kon niet direct starten. “Het alcoholpercentage was zo hoog dat ze niks konden beginnen. Ik kreeg op ruwe wijze door dat ik te ver was gegaan. M’n leven stond op het spel.” Huib maakte het op intense wijze door. “Ik zag mezelf steeds dieper in een put zakken en ik was hard aan het knokken om eruit te klimmen. Maar steeds zakte ik dieper weg.”

Huib Cornelisse wilde stoppen met drinken maar besloot als ‘afsluitertje’ nog een krat bier weg te drinken. Dat werd uiteindelijk tweeënhalve krat en hij werd zo misselijk en teleurgesteld in zichzelf dat-ie er voorgoed mee stopte. Terugblikkend ziet hij dat hij altijd rekening hield met het bestaan van God. “Ik bad zelfs tot God of hij m’n bierglas of flessen wilde vullen. Als Hij dat zou doen, dan zou  ik Hem weer helemaal volgen.” Uiteindelijk was het een vrouw – waar hij mee trouwde – die Huib weer terug bracht bij God. “Ik mag nu getuigen dat God mij heeft willen dragen. Hij zette me vrij van alcohol.”

Caféleven
“Er bestaat een gedicht over voetstappen in het zand aan het strand. Daar herken ik me zo erg in. God heeft me zó ver gedragen dat ik het evangelie nu kan uitdragen. Ik werk samen met broeders en zusters om de waarheid aan mensen te vertellen. Dat is zo fantastisch.”

Het inloophuis in Vlissingen biedt een gastvrije plek. “Ik vond het moeilijkste van afkicken dat je het caféleven niet meer had. Mensen begrepen je daardoor niet meer. Nu is het mooi om een aanlooppunt te hebben waar geen drank is.”

Soep
“Als je aan straathoekwerk doet, is het mooi om mensen ook een plek te kunnen bieden in plaats van buiten praten. Lekker bakkie koffie erbij. Of je maakt een pan soep voor de mensen. Dan bidden we vooraf of we zingen wat liedjes. Veel mensen luisteren met aandacht.” Sta Op Zorg is een onderdeel van De Hoop ggz. “Er zijn al een aantal mensen die de stap naar opname in de Hoop hebben gezet en die willen niet meer terug naar Vlissingen. ‘Jezus is de Redder’, zegt één jongen steeds.”

“In principe is iedereen welkom bij straathoekwerk. Eenzame mensen die een luisterend oor nodig hebben, mensen die het gezellig vinden om te komen of mensen met problemen. Bij deze uitgenodigd.”