De Hoop ggz biedt in Zeeland voorlichting, preventie, verslavingszorg en geestelijke hulpverlening

 

De poli van De Hoop ggz is gevestigd in Vlissingen. Zij is een onderdeel van concern De Hoop in Dordrecht ( www.dehoop.org ) en biedt in Zeeland verslavingszorg, psychiatrische hulpverlening en voorlichting.

Missie en voorlichting

We willen kinderen, jongeren en opvoeders voorlichten in de verslavingspreventie en verslavingszorg. Denk hierbij aan vroegtijdige bescherming en weerbaarheidstraining, en het geven van inzicht in een gezonde opvoeding en levensstijl. De medewerkers en professionele hulpverleners bij De Hoop streven er naar om samen de problemen te herkennen en te voorkomen.

Visie

De Hoop ggz heeft een christelijke identiteit, met ingangen bij groepen met een levensbeschouwelijk identiteit. Zij zoeken op het gebied van verslavingszorg naar samenwerking met hulpverlenende organisaties, scholen en (kerkelijke) gemeenten.

Neem contact met ons op via tel. 0118-411193 of via de voorlichter en preventiecoördinator jabaaijensbjn@gmail.com

***

Presentatie verslaving

Hieronder volgen PowerPoint afbeeldingen van de voorlichting vluchtgedrag en verslaving, die bij workshops en voorlichtingslessen met ex-verslaafden kunnen worden gebruikt.

+++

+++

+++

+++

+++

+++

+++

+++

Kinderen en tieners in de gevarenzone

Er zijn honderdduizenden jongeren in Nederland die verslaafd zijn aan online videogames. Zij brengen dagelijks zoveel mogelijk tijd door met gamen. Er is al heel wat beginnende verslaving te herkennen bij kinderen op de basisscholen. Daarom is het van belang dat ze vroegtijdig worden voorgelicht, om erger te voorkomen.

Tachtig procent van de Nederlandse jongeren speelde al in 2011 computergames. Zij deden dat gemiddeld zes tot tien uur per week. Uit onderzoek is gebleken dat verslaafde online spelers (die dagelijks spelen) gemiddeld 36,7 uren per week besteden aan het spelen van games.

De ‘game generation’ zit ook al op de basisschool  

Let op de beginnende gameverslaving van de tieners op de basisschool.

Ik ben als voorlichter met een ervaringsdeskundige (een ex-verslaafde, die vooral drugs gebruikte) in de laatste jaren op heel wat basisscholen in Zeeland geweest om voorlichting te geven. Vooral aan het einde van de basisschoolperiode zijn veel kinderen in ons land al volop bezig met internetspelletjes en games. De meesten van hen hebben dan ook al een mobiel. De voorlichting op deze christelijke scholen sprak de kinderen bijzonder aan.  We proberen vroegtijdig te voorkomen dat ze er verslaafd aan raken!

Heb je toekomstwensen en doelen, die je wil bereiken?

Het is belangrijk dat ze de oorzaken en gevolgen van verslavingen kennen. Onze ervaringsdeskundigen kunnen ook vertellen over hun weg naar herstel en hun geloof.

Waaraan kun je gameverslaafden herkennen?

Het verslaafd zijn is zonde van gemiste kansen en tijd. Als je overmatig games speelt, ben je ten diepste bezig met doelloze activiteiten. Het is zonde als je zodoende een nuttige en hoopvolle toekomst verspeeld. Het woord ‘zonde’ betekent: ‘je doel missen’. Dat is niet alleen zonde van de tijd. Het is bovenal zonde voor God, Die je nodig hebt voor een gelukkige toekomst. Gelukkig kun je nog omkeren van de verkeerde naar de goede weg. Dat is de bekering tot God, waartoe je liefdevol wordt opgeroepen.

Test jezelf maar eens aan de volgende kenmerken:

Herken je de signalen?

Herken je de volgende signalen van (beginnende) verslaving?

Beantwoord het voor jezelf met ‘ja, soms of nee’. 

A. Ik game vaak meer of langer dan afgesproken of gepland

B. Ik kan niet stoppen met gamen

C. Ik ben er een groot deel van de dag (in gedachten of in het echt) mee bezig

D. Ik stel daardoor andere activiteiten uit, of ik voer ze niet meer uit

E. Ik game om negatieve emoties niet te voelen

G. Ik zie mijn gamen als een vorm van vluchtgedrag

F. Ik zie mijn sociale contacten in de ‘echte wereld’ verminderen

G. Ik heb alleen nog maar goede sociale contacten via de games

H. Ik lever slechtere prestaties op school of op het werk

I. Ik heb een verstoord dag- en nachtritme door het gamen

J. Ik let minder op mijn persoonlijke verzorging en gezondheid

K. Ik kan kwaad reageren als ik in het spel wordt gestoord

M. Ik word boos als ik op mijn gedrag wordt aangesproken

Wat denk je van je eigen score?  Wil je er met iemand over praten?

De geestelijke strijd om de jeugd

Op deze website wordt de geestelijke strijd om de jeugd uit de doeken gedaan. Hoe leren ze het internet goed te gebruiken en veilig door de wereld te gaan? Wat staat er op de eerste plaats? Hoeveel stille tijd is er in de week nog over voor God?

Jongeren zitten in Nederland ca. 40% van hun vrije tijd achter een beeldscherm. Kunnen ze het goede van het kwade onderscheiden?

De meest populaire online games, zoals World of Warcraft, hebben volgens IVO een sterk ‘oorlogszuchtige’ inslag. Tieners zijn niet in staat om met de verleidingen van de virtuele wereld om te gaan en besteden een ontwrichtend aantal uren aan deze games.  De meeste christelijke ouders proberen te waken over het computergebruik. Dit valt velen erg moeilijk. De invloeden van media en internet zijn voor veel behoudende christenen te sterk geworden.

Wees bewust van de duistere dwangmatige machten die de controle willen overnemen. Ze nemen je wil gevangen als je op hun terrein komt.

Let op demonische machten die occult (verborgen) aan het werk zijn in de gedachten van hen die zich laten bespelen. Een verslaafde is het slachtoffer van de gevaarlijke vluchtroute waar hij zelf voor heeft gekozen. Het leven is geen spel, maar harde realiteit, waarin je bewust moet waken en staande blijven in de geestelijke strijd.

Je kunt beter de controle uit handen geven aan God voor een hoopvolle toekomst op de weg naar het geluk. Door Jezus Christus kun je pas echt overwinnen!

Leugen of waarheid?

Geloof je nog in de leugen of  leef je in de waarheid? Hieronder volgt een presentatie met meer afbeeldingen van een PowerPoint, die ook kan worden gebruikt bij de voorlichting:

+++

+++

+++

+++

+++

+++

+++

 

Verhalen van ervaringsdeskundigen (ex-verslaafden)

Zie hieronder het getuigenis van ervaringsdeskundige en medewerker Huib Cornelisse, die na 30 jaar verslaving aan alcohol nu al meer dan 30 jaar clean is.

Hier zie je Huib toen hij jonger was:

George en Joost

Daarna volgt het verhaal van George, die in Vlissingen via het straathoekwerk en het inloophuis van Sta Op Zorg bij De Hoop is terechtgekomen. Ik sprak hem op 28 juni 2014 op de dag van De Hoop in Dordrecht, samen met Joost, die ook via Sta Op Zorg bij De Hoop het programma volgt. Het ging toen goed met hen op de weg naar herstel. George is vooral lichamelijk goed opgeknapt. In het najaar 2014 is hij vroegtijdig teruggekeerd naar Vlissingen. We zien bij hem dat een langdurige verslaving blijvende zorg nodig heeft. Ook bij terugval geven we het niet op. Hij komt weer in het inloophuis. We willen met hem in contact blijven. 

We zijn dankbaar over de leiding van God in ons leven. Hij leert ons te blijven hopen en geduldig te volharden in liefde. Hij maakt mogelijk wat wij zelf niet kunnen.

Joost heeft aangegeven veel houvast aan het geloof te hebben en volgde (kerk)diensten in de omgeving. In Vlissingen vond ik Joost al een aardige, gelovige alcoholist. Zijn verhaal kom je verderop tegen in de tekst van dit artikel. Je ziet ze beiden op de foto hieronder:

Het inloophuis

In de ontmoetingsplek Het Anker praten de medewerkers van De Hoop wekelijks met de tientallen gasten. Het inloophuis wordt goed bezocht. We zijn open op maandag en vrijdag vanaf 10.30 uur t/m 15.00 uur.

Hieronder kun je aanklikken op de link van het promotiefilmpje van Stichting Vrienden van De Hoop van het inloophuis van Sta Op Zorg in Vlissingen:

Er komen rond de 25 gasten per dag, die gratis drinken en eten ontvangen. Wekelijks mogen we rond de 50 warme maaltijden uitdelen. 

Hieronder kun je op een PowerPoint van het inloophuis aanklikken:

Inloophuis Sta Op Zorg Vlissingen PowerPoint

We horen als straathoekwerkers en in ons inloophuis in Vlissingen wekelijks heel wat van onze gasten, die aan lager wal zijn geraakt. Het is een multicultureel gezelschap. Er zijn veel trauma’s onder de verslaafden en outcasts. De belangrijkste oorzaken liggen meestal in de onveilige kinderjaren.

Hieronder volgt een artikel in De Hoop magazine over het inloophuis. Je kunt het vinden op pagina 8 van het blad. Daarvoor moet je de volgende link intoetsen (met het pijltje ’terug’ linksboven kom je dan weer op de tekst van deze website):

http://issuu.com/dehoopmedia/docs/130423_de_hoop_nieuws_juli/9?e=1009582/3733411

Veel gasten worden gekweld door hun levensverhaal. Ze kunnen bij ons hun verhaal kwijt, en ontvangen hulp en hoop. 

Daaronder is de Ethiopische Jood George, die ik als zwaar verslaafde op straat regelmatig tegenkwam. In mijn aanwezigheid werd hij door de politie tegen de muur gezet voor de zoveelste bekeuring. Ik kon hem nog een zakdoekje aanbieden voor het bloed. 

Een jonge agent keek me daarbij aan en zei: ‘Baaijens, wat doe jij hier?’ Hij had op het Calvijn College gezeten, waar ik 20 jaar godsdienst heb gegeven. Op dat moment ging ik dit mezelf ook afvragen. 

Toch is het mooier werk dan dat ik als godsdienstdocent heb gedaan. Ik besefte dat Jezus juist ook dit mensen op straat opzocht, zoals Hij Zich bemoeide met de outcasts van Zijn tijd op aarde: de zondaren en tollenaren. Ik mag het met dankbaarheid doen.

De politie heeft George niet kunnen bekeren van zijn verslaving. En wat wil je, als je al op jonge leeftijd als kindsoldaat een trauma hebt opgelopen.

Verderop in dit artikel zie je dat George bij De Hoop in Dordrecht is terechtgekomen. Hij liep op straat in Vlissingen scheef en krom, terwijl hij druk bewoog met zijn handen. Ik dacht dat hij onherstelbaar beschadigd was. In De Hoop liep hij bij het bezoek van mijn collega rechtop en clean bij De Hoop, en prees hij God en Jezus. Hieronder zie je George (met de pet), samen met Jivaro, die bij Sta Op Zorg in behandeling is geweest.

Jivaro bezoekt het inloophuis en de Stay Clean samenkomsten in Vlissingen. Hij is ook actief met de zaken van het geloof bezig en bezoekt de diensten van een evangelische gemeente, waar hij niet lang geleden volwassen is gedoopt. 

George is via het straathoekwerk en het inloophuis bij Sta Op Zorg en De Hoop gekomen.

Mijn collega Huib Cornelisse kreeg het bij de rechter voor elkaar dat George niet direct naar de cel moest, maar naar De Hoop.

Dit is maar één van de vele verhalen uit de praktijk die we kunnen doorgeven aan de jongeren op de scholen en verenigingen.

 Onder het verhaal van George zie je de voorlichtingsfolder van Sta Op Zorg voor de reformatorische kerken en scholen.

Voorlichting in Zeeland door De Hoop

Voor scholen en verenigingen geven zij door middel van lessen en workshops voorlichting en presentaties op het gebied van verslavingspreventie. Denk hierbij aan media, internet, games, roken, alcohol en drugs.

Daarbij kunnen ex-verslaafden en ervaringsdeskundigen hun ervaring en verhalen delen. Ze vertellen over de oorzaken en het ontstaan van verslavingen, over de ingrijpende gevolgen en over de uitreddingen en bevrijding. Daarbij gaat het over het genadig ingrijpen van God door Jezus Christus en de kracht van het Evangelie.

Nazorg en herstelpastoraat

Uit hun getuigenissen blijkt hoe belangrijk het is geweest dat bewogen hulpverleners en gelovigen op hun weg werden geplaatst. Blijvende nazorg en herstelpastoraat is nodig in de levens van ex-verslaafden, geestelijke geknakte en emotioneel beschadigde mensen.

Op deze website gaat het vooral over preventie en herstelpastoraat. Uit de vele verhalen en getuigenissen in de andere artikelen blijkt steeds weer de overwinnende kracht van het Evangelie van Jezus Christus. Je ziet dat ook in het leven van Huib Cornelisse, die vanaf het begin al betrokken is geweest bij Sta Op Zorg. Samen met zijn vrouw Benthe is hij met passie bezig geweest om de christelijke verslavingszorg en Stay Clean avonden in Vlissingen op gang te houden. Het was daarbij een zaak van gebed en volharding. Dit betreft ook het inloophuis. Hieronder zie je zijn getuigenis voor CIP. 

Interview CIP met Huib Cornelisse,

ervaringsdeskundige en medewerker Sta Op Zorg 

“Ik vroeg God of Hij mijn bierglas wilde vullen”

Gepubliceerde tekst op CIP dinsdag 7 januari 2014 door Rik Bokelman

“Ik dronk op een avond tweeënhalve krat bier en dat was nog niet genoeg. In het café ging ik verder. Ineens zei ik: ‘Ik stop ermee.’ Ik ging van de kruk af en vroeg aan de kastelein: ‘Hoeveel geld krijg je nog van me?’ Na het afrekenen heb ik nooit meer gedronken. God heeft me ervan vrij gezet”, zegt Huib Cornelisse, straathoekwerker en medewerker inloophuis van Sta Op Zorg in Vlissingen. Het inloophuis is volgens Huib een warm bad voor mensen met verslavingsproblemen, of ex-verslaafden die het caféleven missen, zoals hijzelf destijds. Tegelijkertijd is iedereen welkom.

Geheelonthoudersvereniging
Alcohol was belangrijk voor Huib. “Ik was van jongs af aan een verlegen type die niet zoveel durfde. Maar vanaf m’n twaalfde jaar ontdekte ik dat bier drinken een goed middel was tegen verlegenheid. Dus dronk ik vanaf dat moment volop. M’n vader was stichter van een pinkstergemeente – in een tijd dat kerken met ‘handjeklap’ vreemd aangekeken werden – en keek niet positief naar alcohol. Hij was voorzitter van een geheelonthoudersvereniging. Desondanks werd ik juist populair in vriendenkringen als ik dronk.”

“Eén keer kwam ik dronken thuis toen m’n vader met de geheelonthoudersvereniging aan het vergaderen was. Dat was een klap in z’n gezicht. Dat heeft ook veel kwaad bloed gezet.” Huib ging op z’n eenentwintigste het huis uit. “Ik moest toen trouwen want m’n vriendin was in verwachting. Die plicht nam ik toen op me. M’n moeder zei tegen m’n vriendin: ‘Het is een goede jongen, als hij maar niet drinkt.’ Ze nam die woorden serieus en legde me ‘droog’. Ik had daar begrip voor en ben er lange tijd in meegegaan.”

Huib werkte een periode daarna in de haven werken en daar begon hij weer met drinken. “In die tijd kwamen blikjes bier uit en dat dronk ik tijdens het werken. Het was daar vrij normaal, maar tevens gaf het me een goed gevoel. Ik was een persoon die ik niet wilde zijn: verlegen, teruggetrokken. Door alcohol te drinken, hoorde ik bij die gasten. Later ben ik ook bij gaan werken. Behangen, schilderen, tegelplaatjes leggen. In het begin nam ik  de opbrengsten nog mee naar huis. Later dronk ik steeds meer van de opbrengsten op. M’n vrouw had wel door dat ik begon te drinken, maar ze wist niet of ik het bij klanten thuis nam of in cafés. Ze merkte wel dat er minder geld binnen kwam.”

Uiteindelijk leidde de problemen tot een scheiding. “Ik stopte steeds vroeger met werken. Normaal ging ik tot zes uur door. Nu trok ik om vier uur de kroeg in. Ik werd een paar keer overspannen en uiteindelijk hield het huwelijk geen stand meer.” Het drankgebruik werd intussen erger. “Er staat me helder voor de geest dat ik een leuk weekend had met een groep vrienden bij mij in een grote caravan – waar ik inmiddels woonde. Het was in 1988. Ik had erg veel gedronken en kreeg last van m’n keel. Ik had een stukje worst op, dus ik dacht dat het daaraan lag. Ik spoog het uit, maar plotseling spoog ik bloed.”

In de put
“Het was slikken of stikken op een gegeven moment. Ik had een ‘dodelijk’ hoge bloeddruk en ik moest direct naar het ziekenhuis.” De behandeling van de longbloeding kon niet direct starten. “Het alcoholpercentage was zo hoog dat ze niks konden beginnen. Ik kreeg op ruwe wijze door dat ik te ver was gegaan. M’n leven stond op het spel.” Huib maakte het op intense wijze door. “Ik zag mezelf steeds dieper in een put zakken en ik was hard aan het knokken om eruit te klimmen. Maar steeds zakte ik dieper weg.”

Huib Cornelisse wilde stoppen met drinken maar besloot als ‘afsluitertje’ nog een krat bier weg te drinken. Dat werd uiteindelijk tweeënhalve krat en hij werd zo misselijk en teleurgesteld in zichzelf dat-ie er voorgoed mee stopte. Terugblikkend ziet hij dat hij altijd rekening hield met het bestaan van God. “Ik bad zelfs tot God of hij m’n bierglas of flessen wilde vullen. Als Hij dat zou doen, dan zou  ik Hem weer helemaal volgen.” Uiteindelijk was het een vrouw – waar hij mee trouwde – die Huib weer terug bracht bij God. “Ik mag nu getuigen dat God mij heeft willen dragen. Hij zette me vrij van alcohol.”

Caféleven
“Er bestaat een gedicht over voetstappen in het zand aan het strand. Daar herken ik me zo erg in. God heeft me zó ver gedragen dat ik het evangelie nu kan uitdragen. Ik werk samen met broeders en zusters om de waarheid aan mensen te vertellen. Dat is zo fantastisch.”

Het inloophuis in Vlissingen biedt een gastvrije plek. “Ik vond het moeilijkste van afkicken dat je het caféleven niet meer had. Mensen begrepen je daardoor niet meer. Nu is het mooi om een aanlooppunt te hebben waar geen drank is.”

Soep
“Als je aan straathoekwerk doet, is het mooi om mensen ook een plek te kunnen bieden in plaats van buiten praten. Lekker bakkie koffie erbij. Of je maakt een pan soep voor de mensen. Dan bidden we vooraf of we zingen wat liedjes. Veel mensen luisteren met aandacht.” Sta Op Zorg is een onderdeel van De Hoop ggz. “Er zijn al een aantal mensen die de stap naar opname in de Hoop hebben gezet en die willen niet meer terug naar Vlissingen. ‘Jezus is de Redder’, zegt één jongen steeds.”

“In principe is iedereen welkom bij straathoekwerk. Eenzame mensen die een luisterend oor nodig hebben, mensen die het gezellig vinden om te komen of mensen met problemen. Bij deze uitgenodigd.”

Hardnekkige verslaving

Huib weet uit ervaring en door zijn jarenlange omgang met verslaafden hoe hardnekkig verslaving is, en ook hoe vaak er terugval kan zijn op de weg naar herstel. Wereldwijd komt terugval enorm veel voor. Daarom is verslavingszorg vaak een moeizaam werk, waarbij liefdevolle volharding nodig is. Ervaringsdeskundigen zijn daarbij meestal geschikte medewerkers in de hulpverlening. Zij weten moeilijk het is om verslavingsvrij te blijven.

Ervaringsdeskundigen weten uit ervaring hoe moeilijk het is om verslavingsvrij te blijven

Huib heeft ook zijn best gedaan voor George, die via het straathoekwerk en het inloophuis van Sta Op Zorg bij De Hoop is terechtgekomen. George is daar goed opgeknapt. Bij hem zien we wel dat een jarenlange verslaving hardnekkig is. Na terugkeer in de oude omgeving kan deze zo weer de kop opsteken. We blijven werken aan de wortels van de problemen (dat zijn meestal de oorzaken en gevolgen).

Verslaafden hebben problemen

en komen in de problemen

De weg naar herstel gaat vaak met vallen en opstaan, met een blijvende begeleiding en liefdevolle zorg. Wij willen die ook in Vlissingen blijven geven.

Hieronder volgt zijn getuigenis:

George en Sta Op Zorg

Het getuigenis van George:

“Mijn leven in Vlissingen was geen leven, het was een straatleven, een slecht straatleven. Dag en nacht leefde ik op straat.” George kwam in aanraking met vrienden die gebruikten, werd dakloos en was hij verslaafd geraakt aan heroïne, cocaïne, cannabis en alcohol. 

George woont 34 jaar in Nederland en is geboren in Ethiopië. Hij heeft de oorlog tussen Eritrea en Ethiopië meegemaakt. George was nog geen 15 jaar, toen hij als kindsoldaat in de frontlinie in Eritrea heeft gevochten tegen zijn eigen land Ethiopië, gedurende 2 jaar. Zijn vader is omgekomen in de oorlog. Of zijn moeder nog leeft, weet hij niet. Graag zou hij haar in de toekomst willen zoeken. Vanwege deze oorlog is George, toen hij 17 jaar was, gevlucht naar Nederland. Aangekomen in Rotterdam, als politiek vluchteling. George heeft een verblijfsvergunning gekregen waarin hij werd toegelaten als vluchteling voor onbepaalde tijd. Gedurende 11 jaar heeft George in verschillende havens gewerkt en zwaar werk verricht. “Ik verdiende veel geld en had een huis, maar het geld ging op aan alcohol. Ik ging veel uit, iedere avond. Ik had geen familie, geen moeder die er voor mij was. “

Meer dan 17 jaar heeft George overal gewerkt in Nederland, als productiemedewerker, schoonmaakmedewerker of magazijnmedewerker.

George was inmiddels gaan blowen, gebruikte cocaïne, alcohol en daarnaast is George ook heroïne gaan gebruiken. Vijftien jaar geleden is hij gestopt met heroïnegebruik, maar het blowen, alcohol en cocaïne bleef hij gebruiken. Inmiddels woonde George in Vlissingen. Toen hij zijn baan verloor, is hij steeds meer gaan gebruiken.

George raakt dakloos. “Dakloos zijn geeft grote stress en maakt je boos. Ik dronk dagelijks en was alcoholist. Ik verbleef in de nachtopvang of sliep bij vrienden of sliep op straat. Het was een koude wind, ik sliep in mijn slaapzak naast de kerk in het centrum van Vlissingen. Mijn dag bestond uit alcohol drinken op de boulevard en cocaïne gebruiken, niets doen.” George kwam in contact met de straathoekwerkers van Sta Op Zorg. Hij ontmoette Huib, Jan en Trudy, toen hij zat te drinken op straat. George was blij dat hij mensen ontmoette die naar hem omzagen, hij had ook een muts en een sjaal voor de winter gekregen. “Sta Op Zorg is een goede stichting. Ik voelde dat deze mensen om de zwervers geven. Ik dacht: “Dit zijn goede mensen, dit is de weg, daarin moet ik mee gaan.” Huib, een van de straathoekwerkers zei tegen mij: “Wil je afkicken?” en ik zei: “Ja, dat is nodig.”

“Sommigen schamen zich misschien of kunnen het niet zeggen, wij moeten dit vragen aan hen of zij hulp nodig hebben om af te kicken. Veel mensen hebben dit nodig om af te kicken.” 

Via het straathoekwerk van Sta Op Zorg kwam George ook wekelijks in het inloophuis van Sta Op Zorg. “In het inloophuis kun je discussiëren, ziet veel verschillende mensen. Het inloophuis is goed! Dit is belangrijk, omdat je er naar toe kan gaan en je moeilijkheden en je problemen kan vertellen en wat je nodig hebt. Ik had honger, echte honger, ik vond het heerlijk om soep te eten, om brood te eten. Het was daar rustig.”

George geeft aan: “Ik heb een moeilijk leven gehad. Vlissingen is klaar voor mij. Ik ben nu 55 jaar en leefde op straat, ik wil een rustig leven. Ik wil niet meer de straat op, daarom heb ik mij via Sta Op Zorg op laten nemen in de Hoop. Samen met Huib (straathoekwerker Sta Op Zorg) heb ik mij aangemeld bij Sta Op Zorg, na bijna 15 jaar op straat geleefd te hebben.” 

Via Sta Op Zorg is George toegeleid naar opname in de Hoop in Dordrecht. Huib, een van de straathoekwerkers, heeft hem gebracht.

Inmiddels is George nu 4 weken opgenomen op de afdeling Crosspoint van de Hoop en ervaart dit als goed. Hij is vrij van middelengebruik. George wil het programma van 11 maanden doorlopen. Hij voelt zich gezond en als hij doorgaat naar het vervolgprogramma, op het Dorp de Hoop, wil hij ook stoppen met roken. “Ik sport, ik eet goed en slaap goed. Geestelijk en lichamelijk voel ik mij goed. Ik volg dagelijks het programma hier waar je leert hoe om te gaan met boosheid, hoe af te kicken en niet terug te vallen, hoe omgaan met drang naar gebruik. “

George is klaar met het leven op straat, dit heeft hij gehad, hij is een nieuw leven begonnen. “Toen ik dronk, was er geen plaats om te bidden, maar Jezus was in mijn hart, dag en nacht.

Jezus is onze God, Hij heeft het leven gegeven en geloof gegeven. “Aan Jezus kan ik vragen of Hij mij wil vergeven en of Hij mij een goed leven en een goede toekomst wil geven, dit mag je aan Hem vragen. Ik hou van Jezus! Ik bid elke ochtend: Jezus verander mijn leven! Hij blijft in mijn hart levenslang, zolang ik leef! “

George:

‘Ik bid elke ochtend:

Jezus verander mijn leven!’ 

“Ik wil graag het programma volgen en afmaken. Ik zou graag een huis willen in Zeeland, niet meer in Vlissingen, maar in een andere plaats. Ik wil graag werk in de toekomst, dat is belangrijk. Het maakt mij niet uit wat voor werk. Ik leer zoveel dingen, dan ga je een nieuw leven beginnen. Nu is de tijd om verder te gaan en niet meer terug te kijken.”

George heeft De Hoop in het najaar van 2014 vroegtijdig verlaten. Hij is lichamelijk opgeknapt, maar wel teruggekeerd naar Vlissingen. Omdat hij toch weer gebruikt, is het nodig om daar verder ambulant behandeld wordt via onze verslavingszorg. Hij bezoekt gelukkig weer het inloophuis, waar hij komt eten en met ons in contact blijft. Blijvende zorg is nodig, zoals bij veel verslaafden die een behandeling achter de rug hebben. Het blijft een zaak van gebed, geduld en volharding.

De weg naar herstel is vaak een weg met vallen en opstaan

We zijn er om te bemoedigen en aan te moedigen. Geloof, hoop en liefde blijven volhouden! Wij geloven niet in hopeloze gevallen, maar in God, die door Zijn genade en macht het onmogelijke mogelijk maakt.

Medewerkers van De Hoop blijven hopen 

Gelovige verslaafden

Toch heb ik al verschillende verslaafden gesproken die getuigden van het geloof in Jezus. Zij waren verslaafd, maar toch ook nog gelovig. Ze konden vertellen hoe ze tot geloof waren gekomen, maar toch nog de verdoving nodig hadden via weed of alcohol. Ik heb me hier over verbaasd. Hoe kunnen deze twee tegenovergestelde zaken samengaan?

Hun geloof was niet sterk genoeg

om de verslaving te overwinnen

We lezen in 1 Joh.5:4-5 dat het geloof in Jezus de wereld overwint. Hoe kan het dan dat het een verslaving niet kan overwinnen?

Het blijkt dat geestelijk beschadigde mensen, met een geknakte wil, toch gelovig kunnen zijn. Hun geloof kan dat wel zwak zijn, maar hun Redder en Heler is sterk!

Zij hebben dus verdere bevrijding en heling nodig. Daar kan ook professionele hulpverlening voor nodig zijn. Verder hebben ze gelovige contacten nodig, samen met een veilige omgeving. Hierin is een belangrijke taak voor de plaatselijke kerken weggelegd!

De gelovige alcoholist Joost

Ik heb in 2013 een tijdje contact gehad met een aardige, gelovige alcoholist. Joost was vaak te vinden tussen de andere alcoholisten, maar ik vond dat hij er niet bij paste. Dat vond hij zelf ook.

Hij was traumatisch beschadigd vanaf zijn kinderjaren en al zo’n 14 jaar alcoholist. Hij was jarenlang kerkganger bij een reformatorische gemeente in Zeeland. Na een echtscheiding ging het verder mis. Er kwam ook teveel uit het verleden terug.

Ik ging naast hem zitten, tussen andere alcoholisten. Hij bood mij een blikje bier aan. Ik nam het niet aan, maar kwam met hem in een persoonlijk gesprek. Hij ging over zijn geloof spreken en raakte enthousiast. Het leek dat hij daardoor aanvankelijk zelfs zijn bier vergat op te drinken. Ik bleef hem daarna opzoeken.

Er ontstond een geestelijke, vriendschappelijke band. Het leek dat hij bij de dag leefde, zoals andere verslaafden. Als iemand hem opzocht, kon hij hem meekrijgen, de goede of verkeerde kant op.

Uit zichzelf maakte hij geen besliste keuzes.

Hij liet het maar op z’n beloop,

jaar in, jaar uit…

Ik moest hem dus steeds weer opzoeken op straat, of op plaatsen waar de alcoholisten verbleven. Soms was ik hem een poosje kwijt. Dan dook hij weer op.

Traumatische ervaringen

Na verloop van tijd zijn we apart bij elkaar gekomen, in een pastorale setting. Er werd ook gebeden. Hij vertelde daarbij over zijn traumatische ervaringen in zijn kinderjaren. Daarom was hij nog alcoholist.

Zijn moeder was ook verslaafd, met medicijnen erbij. Ze dreigde zelfmoord te plegen, zich voor de trein te werpen. Ze zou haar kinderen meenemen in de trein. Zo ging dat maar door in haar depressieve toestand.

Op een gegeven moment lag ze met een te hoge dosis op straat. Hij vertelde me dat hij als negenjarige de ambulance moest bellen. Zijn oudere broertje kan dit aan. Hij moest het maar doen. Toen kwam de ambulance langs. Ze herkenden de vrouw op straat, wisten al genoeg… en reden gewoon door.

Je kunt begrijpen welke traumatische ervaringen je zodoende op deze jonge leeftijd kunt oplopen. Jij moet het regelen, jij bent verantwoordelijk, jij moet het redden, terwijl het steeds weer hopeloos mis gaat. Zijn moeder heeft het toen nog overleefd, maar hij is beschadigd.

Uiteindelijk heeft hij de stap naar de hulpverlening gemaakt. Hij is opgenomen. Ik heb hem opgezocht. Het ging goed met hem. Hij wilde clean blijven. Daarbij zocht hij kracht en bemoediging in de Bijbel en in het gebed. Hij heeft een helder inzicht in het Evangelie en kan veel Bijbelteksten uit zijn hoofd citeren.

Ik hoop dat bij hem het geloof de wereld zal blijven overwinnen

Dat kan gelukkig door de kracht van God

Je kunt dat lezen in Romeinen 8. De Heere laat niet varen het werk van Zijn handen, ook niet bij de verslaafden. Dat gaf mij ook hoop voor hem, en voor andere ‘gelovige verslaafden’. Door de kracht van het Evangelie en het gezegende werk bij De Hoop krijgen veel verslaafden weer nieuwe hoop, toekomstperspectief en geestelijke kracht.

Bij alles wat er in de geestelijke strijd van emotioneel beschadigde gelovigen en de hulpverlening gebeurt, mogen we weten:

‘Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars

door Hem die ons heeft liefgehad’

(Rom.8:17).

Dieptepunten of verleiders zullen ook gelovige verslaafden of psychiatrische patiënten niet kunnen scheiden ‘van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere’ (Rom.8:39). Het gaat uiteindelijk naar het blijvende hoogtepunt in de hemelse heerlijkheid. Het herstel wat op aarde begon, is in de hemel voltooid.

Het helende Evangelie

Wij mogen deze verslaafden met het bevrijdende en helende Evangelie van Jezus tegemoet treden. Dat is een dankbaar werk!

Het verhaal van een ex-verslaafde

Een andere ex-verslaafde in Vlissingen is in het najaar van 2013 volwassen gedoopt. Vanaf zijn twaalfde gebruikte hij al weed. Daarna heeft hij wel 21 jaar verschillende soorten (hard)drugs en overmatig alcohol gebruikt. Vooral cocaïne en heroïne zijn gevaarlijk een duur. Dat kon bij hem oplopen tot 250 euro per dag.

De thuissituatie was in zijn kinderjaren beroerd. Dat had te maken met het alcoholgebruik van zijn vader. Zijn moeder werd daarbij door hem mishandeld. Als klein kind moest hij het aanzien dat ze bebloed op de grond lag en nog werd gebeukt. Uiteindelijk heeft hij de zorg van zijn moeder op zich genomen.

Hij probeerde zijn gebruik van alcohol en drugs

zoveel mogelijk te verbergen

Bij stress en pijnverwerking had hij de verdoving nodig. Dan kies je er niet voor om te stoppen.

Een gelovige vriend heeft echter jaren voor hem gebeden, terwijl hij hem meenam naar christelijke samenkomsten of Bijbelstudies voor jongeren. Jarenlang deed hem dit weinig of niets. ‘Het ging het ene oor in en het andere uit.’ Maar uiteindelijk heeft het toch zijn hart geraakt. Verder kwam er ook nog ziekte bij.

Toen is hij goede keuzes gaan maken

Zo zie je dat ‘het Evangelie van Christus een kracht van God is tot zaligheid voor ieder die gelooft’ (Rom.1:16).

Deze kracht stelt ons in staat om

goede keuzes te blijven maken 

 

Voorlichtingsfolder De Hoop voor 

kerken en scholen in Zeeland

voorlichting en preventie

De Hoop ggz biedt christelijke verslavingszorg in Zeeland. Daarnaast  bieden we ook hulp aan ouders en partners. We geven voorlichting, preventie op scholen, verenigingen en kerkelijke gemeenten, om verslaving te voorkomen.

We zijn een onderdeel en poli van De Hoop ggz in Dordrecht. 

Missie

De Hoop wil kinderen, jongeren, jeugdwerkers en opvoeders voorlichten in de verslavingspreventie en verslavingszorg. Denk hierbij aan vroegtijdige bescherming en weerbaarheidstraining, en het geven van inzicht in een gezonde opvoeding en levensstijl. 

De medewerkers en professionele hulpverleners bij De Hoop streven er naar om samen met opvoeders, kerken en scholen de problemen te herkennen en te voorkomen. 

Visie en samenwerking 

De Hoop heeft een christelijke identiteit. Wij zoeken naar samenwerking met hulpverlenende organisaties, reformatorische en christelijke scholen, kerken en plaatselijke gemeenten. De laatste jaren hebben we met ervaringsdeskundigen (ex-verslaafden) regelmatig workshops gegeven op verschillende vestigingen van het Calvijn College en het Hoornbeeck College in Zeeland. 

Voorlichting en preventie 

We geven voorlichting en presentaties op het gebied van verslavingspreventie. Denk hierbij aan media, internet, games, roken, alcohol en drugs. 

De ex-verslaafden en ervaringsdeskundigen geven dan hun getuigenis. Ze vertellen over de oorzaken en het ontstaan van hun verslaving(en), over de ernstige gevolgen en over hun herstel. 

De Hoop ggz

Badhuisstraat 28

4381 LS Vlissingen

Tel. 0118-411193